با استفاده از فن‌آوری DNA نوترکیب ، مطالعه ساختمان و عملکرد ژن بسیار آسان شده است و جداسازی یک ژن از یک کروموزوم بزرگ نیاز دارد به: روشهایی برای برش و دوختن قطعات DNA وجود ناقلین کوچک DNA که قادر به تکثیر خود بوده و ژنهایی در داخل آنها قرار داده شود . روشهایی برای ارائه ناقل حاوی DNA خارجی به سلولی که در آن بتواند تکثیر یافته و کلنی‌هایی را ایجاد کند . روشهایی برای شناسایی سلولهای حاوی DNA مورد نظر .

مراحل مهندسی ژنتیکی ۱- ساخت DNA نوترکیب ساخت دنا نوترکیب یکی از اصلی‌ترین مراحل مهندسی ژنتیک است. از این رو حتی به مهندسی ژنتیک، فناوری ساخت دنا نوترکیب نیز گفته می‌شود. برای ساخت دنا نوترکیب به دو نوع آنزیم نیاز است. یکی برای بریدن ژن خارجی (ژن مورد نظر برای تکثیر یا محصول) و وکتور، به عنوان مثال پلازمید (دنا کوچک، حلقوی که در بعضی از باکتری‌ها وجود دارد) و قرار دادن ژن خارجی در وکتور و دومین آنزیم برای برقراری پیوند فسفو دی استر بین ژن خارجی و وکتور.

نوکلئوتید (nucleotide): نوکلئوتیدها که به طور معمول به آنها "واحدهای ساختمانی DNA " می‌گویند از بازهای شیمیایی حاوی نیتروژن - آدنین، گوآنین، تیامین یا سیتوزین- که به یک مولکول قند و یک گروه فسفات متصل شده‌اند، تشکیل می‌شوند. جفت باز (Base Pair): یک زوج نوکلئوتید که بر روی دو زنجیره مقابل هم با یک پیوند هیدروژنی به هم متصل هستند. این اتصال در محل بازهای شیمیایی نوکلئوتیدها انجام می‌گیرد؛ آدنین با تیامین جفت می‌شود و گوانین با سیتوزین.